 1. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πέθανε Σταυρωμένος, καθώς είχε προφητευθεί αιώνες πριν. Στο αντίκρυσμα του Σταυρού έρχεται στο νου μας η λύτρωση και η σωτηρία. Ο Σταυρός δεν είναι πλέον «όνειδος» αλλά μέσον αγιασμού. Μέσον πανάγιο και πανίερο, αφού καθαγιάσθηκε με το πανάγιο Αίμα του Θείου Λυτρωτή. Βέβαια για μερικούς παραμένει «σκάνδαλο» ή και «μωρία». Ο Χριστός μας έγινε «επικατάρατος» (Γαλ. 3,13) για μας τους αμαρτωλούς. Όμως την παραμονή της μεγάλης και μοναδικής θυσίας προείπε στους Μαθητές, ότι θα σκανδαλισθούν εξ αιτίας του Σταυρού. 2. Μετά την Πεντηκοστή οι Απόστολοι, φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα θα κηρύττουν πλέον την αναγκαιότητα του Σταυρού, σαν σχέδιο της θείας οικονομίας. «Ταύτα έδει παθείν και εισελθείν εις την δόξαν του Θεού», όπως θα τους εξηγήσει Αναστημένος προς Εμμαούς. Ο Σταυρός κρύβει Μυστήριο. Κατά τον Χρυσόστομο ο Σταυρός έχει θεία Χάρη, θεία δύναμη και Θεού σοφία.
3. Πραγματικά, η Σταύρωση ήταν ένα τέχνασμα και ένα στρατήγημα του Ιησού Χριστού, για να νικηθεί ο διάβολος, το κακό η αμαρτία και ο πνευματικός θάνατος. Για να έχομε οι πιστοί στο Χριστό ζωή και σωτηρία. Οι Απόστολοι με το Σταυρό σαν σημαία κηρύττουν «Χριστόν Εσταυρωμένον» Με αυτόν φανερώθηκε η δύναμη του Θεού (1Κορ. 1,25). Έτσι ο Θεός «εξήλειψε το καθ' ημών χειρόγραφον των αμαρτιών» (Καλ. 2,14).
4. Ο Σταυρός έχει σωστικές συνέπειες. Είναι ήδη η δόξα του Θεού. Ο Ιησούς δοξάσθηκε, αφού υψώθηκε επάνω στο Σταυρό. Εκεί θριαμβεύει. Ας θυμηθούμε μαζί με το Σταυρό, το σεισμό, το σκοτάδι, την ανάσταση πολλών. Το "όψονται" εις ον εξεκέντησαν (ψαλμός) έχει την αναφορά του στη Σταυρική θυσία, στη δόξα του Σταυρού. Η πίστη θα απευθύνεται στο δοξασμένο Εσταυρωμένο. Γι'αυτό ο Σταυρός ονομάζεται «ξύλο της ζωής», «το δένδρο της ζωής» (Αποκ.22,14). Ξύλον μακάριον.
5. Ώστε η τύχη των πιστών Χριστιανών ταυτίζεται με την τύχη του Θείου Διδασκάλου. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Ματ.16,24).
6. Ο Σταυρός γίνεται το σύνορο ανάμεσα στον παλαιό και το νέο κόσμο, το Νόμο και τη Χάρη, τη σάρκα και το πνεύμα. Πεθαίνουμε κατά το Βάπτισμα ως προς το Νόμο, για να ζήσουμε το Θεό.
7. Ο Σταυρός είναι σύμβολο και τίτλος δόξας για κάθε πιστό. Έτσι σταυρώνεται για να ζήσει σαν καινή κτίση, νέα ύπαρξη, ελεύθερος από τη φθορά της αμαρτίας. Και γνωρίζει ταπείνωση γνήσια, αγάπη ανυπόκριτη, πίστη και υπακοή. Η αποστασία μας ίσως ξανασταύρωσε τον Υιό του Θεού μέσα μας. Μη γένοιτο! Ο Μέγας Παύλος διακηρύττει. Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. (Γαλ.6,14).
|
| ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Ο Ἀπόστολος Προς Κορινθίους Α΄ επιστολή Παύλου (α΄18–24) |
Ἀδελφοί,
Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. Ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν. | |
| ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Το Ευαγγέλιο Κατά Ιωάννην (ιθ΄ 6-11, 13-20, 25-28, 30-35) |
Τῷ καιρῷ εκείνῳ, συμβούλιον ἐποίησαν οἱ ἀρχιερείς εἰς το σταυρώσαι τον Ιησούν.
Ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν τῷ Πιλάτῳ λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. Λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν. Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν. Ὅτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ· πόθεν εἶ σύ; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ. Λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; Οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει. Ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ· ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς Ἰουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν. Οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. Τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ. Παρέλαβον δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν, καὶ μετ' αὐτοῦ ἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν. Ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦν δὲ γεγραμμένον· Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων. Τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ρωμαϊστί. Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. Εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. Καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ. Σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι. Ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα. Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν. Ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· ἐπὶ δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. Καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε. | |
| Ο Σταυρός |
Ένα από τα μεγάλα μυστήρια της Καινής Διαθήκης αλλά και της πνευματικής ζωής, είναι το μυστήριο του Σταυρού.Ο Σταυρός του Χριστού είναι το μυστήριο της αγάπης του Χριστού... "του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού". (Γαλ. Β, 20).
Συνδέονται στενά ο Σταυρός και η αγάπη. Η αγάπη εκφράζεται ως Σταυρός και ο Σταυρός εκφράζεται ως αγάπη.
Ο Σταυρός είναι το σύμβολο που έχει ανυπολόγιστη αξία και δύναμη αγιαστική γιατί ο λόγος του Θεού ο Ένας της Τριάδας θεληματικά άπλωσε τις παλάμες του επάνω σε αυτόν και θυσιάστηκε για τη σωτηρία του κόσμου.
Αποτέλεσμα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου είναι η έλξη του ανθρώπου προς τον Χριστό ο οποίος είναι Θεού δυνάμεις και σοφία και φυσικά σωτηρία των πιστών. "Όπως όλο το φως, λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας, είναι συγκεντρωμένο στον ήλιο, έτσι και στον Σταυρό βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η αγάπη και η ειρήνη του Παντοκράτορα Χριστού."
Ο Σταυρός του Κυρίου πρέπει να εμπνέη όμως τους Χριστιανούς και να συμμετέχουμε στη θυσία Του βαστάζοντες το δικό μας Σταυρό, σύμφωνα με τα λόγια Του "Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι." (Μαρκ. 8, 34)
Η σωτηρία μας λοιπόν περνάει μέσα από τον Σταυρό, σώζονται αυτοί που έπλυναν και λυτρώθηκαν από την αμαρτία "εν τω αίματι του Αρνίου" (Αποκ. Ζ, 14), του Εσταυρωμένου όσοι αγωνίζονται να τηρήσουν τις εντολές του Χριστού και να ζήσουν με Αυτόν.
|
| Το Σημείο του Σταυρού |
 1) Ο Σταυρός τον οποίον τυπούμεν κάθε μέρα στο σώμα μας. Τυπούται με τον εξής τρόπο: Ενωμένοι οι τρεις πρώτοι δάκτυλοι που εικονίζουν την Αγία Τριάδα, και ενωμένοι οι δύο τελευταίοι εικονίζουν τις δυο φύσεις του Χριστού, την θείαν και την ανθρώπινη (τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος).
Θέτοντας τους τρεις δακτύλους εις το μέτωπο σημαίνει, ότι κατήλθε ο Χριστός εκ των πατρικών κόλπων χωρίς να χωρισθεί απ' αυτών.
Κατόπιν θέτοντας τον στην κοιλία μας, σημαίνει, ότι εσαρκώθει εις την άμωμον κοιλία την Αειπαρθένου Μαρίας, θέτοντας αυτούς εις τον δεξιόν ώμον και στον αριστερό σημαίνει, ότι θα έλθη να κρίνη ζώντας και νεκρούς και τους μεν δίκαιους θα στήση εκ δεξιών, τους δε αμαρτωλούς εξ αριστερών.
2) Όσοι Χριστιανοί δεν κάνουν σωστά το σημείο του Σταυρού, χαροποιούν τον δαίμονα. Και είναι τρομερό, αντί να αγιαζόμαστε που κάνουμε το Σταυρό μας αμαρτάνουμε με αυτή την απροσεξία μας, γι' αυτό αγαπητοί μας να προσέχουμε και με ευλάβεια και σεβασμό να κάνουμε το Σταυρό μας και θα λαμβάνουμε πολλά οφέλη όπως μας λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας. Σχηματίζεται δε προστατευτική ασπίδα γύρω μας, ακατανίκητη από κάθε εχθρό και από κάθε κακό επίγειο και εναέριο.
Ο Μέγας Άγιος της Εκκλησίας μας Αθανάσιος λέει: «Σημείο πιστών ο Σταυρός και φόβος δαιμόνων, τω σημείω του Σταυρού πάσα μαγεία παύεται». Καθώς και ο Αγ. Επιφάνιος λέει:
«Εις το όνομα του Χριστού και στησφραγίδα του Σταυρού, δεν ισχύει μαγείας δύναμη». Μη ντρεπόμαστε το Σταυρό να κάνουμε φανερά, γιατί είναι αμαρτία και όταν πρόκειται να βγούμε από το σπίτι ας λέμε αυτή τη φράση:
«Αποτάσσομαι σοι, Σατανά τη πομπή σου και τη λατρεία σου και συντάσσομαί σοι Χριστέ».
Τότε ούτε ο άνθρωπος ούτε ο διάβολος θα μπορέσει να σε βλάψει όπως μας λέει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Παρ' όλα αυτά σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που βλασφημούν τον Ι. Σταυρό, που και οι δαίμονες φρίττουν αν και θέλουν να λέγονται Χριστιανοί.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου