Ἡ σημερινή ἡμέρα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, εἶναι γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ἡμέρα ἐθνικῆς χαρᾶς καί εὐγνωμοσύνης πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἡμέρα χαρᾶς, διότι μέ τή σκέπη τῆς Ὑπερμάχου Στραγητοῦ, τῆς κυρίας Θεοτόκου, ἡ μικρή Ἑλλάς νίκησε τόν ἄξονα Ἰταλίας-Γερμανίας. Γιά τό λόγο αὐτό ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μετέθεσε τήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀπό τήν 1η Ὀκτωβρίου πού ἦταν πρίν, στήν 28η Ὀκτωβρίου. Πῶς καθιερώθηκε ὅμως ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης;
Στά χρόνια τοῦ βασιλέως Λέοντα τοῦ Μεγάλου (457-474 μ.Χ.) στό Ναό τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν γινόταν ἀγρυπνία. Ὁ Ναός αὐτός ἔχει ἕνα παρεκκλήσι, τό παρεκκλήσι τῆς ἁγίας Σοροῦ, ὅπου φυλάσσονταν ἡ τιμία ἐσθήτα τῆς Θεοτόκου, τό μαφόριον, δηλαδή ὁ πέπλος της, καί μέρος τῆς τιμίας ζώνης της. Στήν ἀγρυπνία, λοιπόν, πῆγε καί ὁ ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν σαλός. Κατά τά μεσάνυχτα βλέπει ὁ ὅσιος Ἀνδρέας τή Θεοτόκο Μαρία νά προχωρεῖ ἀπό τήν κεντρική πύλη πρός τό θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ ψηλή καί εἶχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων ἁγίων.
Ἀνάμεσά τους ξεχώριζαν ὁ Τίμιος Πρόδρομος καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. Ὅταν ἔφτασε ἡ Θεοτόκος στόν σολέα, γονάτισε καί προσευχήθηκε πολλή ὥρα μέ θερμά δάκρυα ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν. Μετά τή δέηση μπῆκε στό θυσιαστήριο καί μέ μιά χαριτωμένη καί σεμνή κίνηση ἔβγαλε ἀπό τήν ἄχραντη κεφαλή της τό ἀστραφτερό της μαφόριο - τό ἔνδυμα πού μοιάζει μέ ἐσάρπα, ἀλλά καλύπτει καί τήν κεφαλή - καί καθώς ἦταν μεγάλο καί ἐπιβλητικό τό ἅπλωσε μέ τά πανάγια χέρια της σάν σκέπη πάνω στό ἐκκλησίασμα. Ἔτσι ἁπλωμένο τό ἔβλεπαν γιά πολλή ὥρα νά ἐκπέμπει θεϊκή δόξα. Ὅσο φαινόταν ἐκεῖ ἡ Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν καί τό μαφόριο νά σκορπίζει τή χάρη της. Ὅταν ἐκείνη ἄρχισε νά ἀνεβαίνει στόν οὐρανό, ἄρχισε καί ἡ θεία Σκέπη νά μικραίνει λίγο-λίγο καί νά χάνεται. Τό ἱερό αὐτό μαφόριο, πού φυλασσόταν ἐκεῖ, συμβόλιζε τή χάρη πού παρέχει ἡ Θεοτόκος στούς πιστούς.
Μέ ἀφορμή αὐτό τό ὅραμα πού εἶδαν ὁ ὅσιος Ἀνδρέας καί ὁ μαθητής του Ἐπιφάνιος, καθιερώθηκε ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει πώς ἡ Παναγία μᾶς σκεπάζει καί μᾶς προστατεύει μέ τίς παρακλήσεις της καί μέ τά δάκρυά της.
Ἔτσι τήν ἔβλεπαν καί οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες τό 1940 πάνω στά χιονισμένα βουνά νά τούς σκεπάζει καί νά τούς προστατεύει ἀπό τούς ἐχθρούς. Δέν χωράει ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἔνδοξος νίκη τῶν Ἑλλήνων τό 1940 ἀποτελεῖ ἕνα θαῦμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Στά κρίσιμα ἐκεῖνα χρόνια τοῦ πολέμου οἱ Ἕλληνες, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἐμπιστεύθηκαν τόν ἀγώνα τους στά χέρια τῆς Παναγίας. Καθημερινά γέμιζαν οἱ ναοί τῆς Ἑλλάδος καί ἔψαλλαν οἱ πιστοί τήν Παράκληση τῆς Παναγίας καί ζητοῦσαν νά ὑπερασπιστεῖ τό δίκαιό τους. Καί τήν ἔβλεπαν τά παλληκάρια μας ζωντανή, νά τούς ἐμψυχώνει καί νά τούς σκεπάζει, ὅταν πολεμοῦσαν στό μέτωπο. Χάρη στή Σκέπη τῆς Παναγίας μας οἱ στρατιῶτες ἔπαιρναν θάρρος, περιφρονοῦσαν τή λογική τῶν ἀριθμῶν καί ἀντιστέκονταν στίς σιδερόφρακτες ἐχθρικές στρατιές μέ τέτοιο ἡρωισμό πού ὅλοι τούς κοίταζαν μέ μεγάλο θαυμασμό.
Ἀλλά καί σήμερα πρέπει νά προστρέξουμε στή Σκέπη τῆς Παναγίας μας, στίς προσευχές της καί στά δάκρυά της, γιά νά σωθεῖ ἡ ἀγαπημένη μας πατρίδα. Σήμερα οἱ κατακτητές δέν ἦλθαν μέ ὅπλα, μέ ἄρματα καί μέ ἀεροπλάνα, γιά νά μᾶς ὑποδουλώσουν καί νά πάρουν τή γῆ μας. Σήμερα οἱ εἰσβολεῖς χρησιμοποιοῦν ἄλλα μέσα, γιά νά κατακτήσουν τά ἐδάφη μας. Χρησιμοποιοῦν τόν οἰκονομικό ἀποκλεισμό, δημιουργοῦν ὑπέρογκα χρέη, βάζουν ἀβάστακτους φόρους, διαλύουν τίς οἰκογένειες, γκρεμίζουν τά ἱερά καί τά ὅσια, τά ἤθη καί τά ἔθιμα, τίς παραδόσεις μας. Προσπαθοῦν νά ἀποχριστιανοποιήσουν τό ἔθνος μας, νά μᾶς κόψουν κάθε σύνδεσμο μέ τήν Ἐκκλησία, τό Χριστό καί τήν Παναγία, χρησιμοποιώντας νομοθεσίες ὑπέρ τῆς δῆθεν θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἀλλοιώνοντας τήν ἐθνική μας ἱστορία, προβάλλοντας στά κανάλια τό νέο τρόπο ζωῆς χωρίς Χριστό καί Ἑλλάδα.
Ἀδελφοί, ὁ ἐχθρός εἶναι ὁ ἴδιος καί τό ’40 καί σήμερα. Ὁ τρόπος πολέμου ἀλλάζει. Ἄς γεμίσουμε καί μεῖς τίς Ἐκκλησίες μας, ἄς ψάλλουμε καθημερινά τήν Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἄς μετανοήσουμε καί ἄς ἐξομολογηθοῦμε καί ἄς παρακαλοῦμε ἡ ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου νά σκεπάσει καί πάλι τό ἔθνος μας καί νά μᾶς σώσει ἀπό τούς ἐχθρούς μας.
Ιερά Μητρόπολη Δράμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου